Dictations, Vol II
Dictations as the reciter(s) and the recorder(s). As transcription of a spoken text, as teaching language skill, as instill morals. Dictations as building the establishment of “Superego”. An attempt to dissect the layers between the “Superego” and the “It”. Is it a punishment? A wonder to obsession.
Yet it is this sound in the air across the “line” in Kaimakli, so intimate for each of the inhabitants, associated with the specific time of the day. Indeed, it’s the time you realize you are late for school, cause it’s past 8am.
Υπαγορεύσεις (ορθογραφίες) ως υποβολέας και δέκτης. Ως καταγραφή εκφώνησης λόγου, ως εκμάθηση γλωσσικών δεξιοτήτων, ως διασφάλιση ηθικής. Υπαγορεύσεις ως η δόμηση του οικοδομήματος του «Υπερεγώ». Μια προσπάθεια ανατομικής παρασκευής των στιβάδων που παρεμβάλλονται ανάμεσα στο «Υπερεγώ» και το «Αυτό». Είναι τιμωρία; Περιδιάβαση στο ψυχαναγκασμό.
Είναι κι αυτός ο ήχος που ταξιδεύει στον αέρα κατά μήκος της «γραμμής» στο Καϊμακλι, ιδιαίτερος και εχέμυθος σε καθένα από τους κατοίκους, συνδεδεμένος με συγκεκριμένη στιγμή της μέρας. Όντως, είναι η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι άργησες για το σχολείο, περασμένες 8πμ.
